NC ตอน
อย่าทำ
"เฮียซี คะ คุยกัน ฮึก
ก่อนนะ"
ลูกพลัมพยายามกล่อมคนด้านบน
"คุย? มึงจะคุยอะไรกับกูอีกฮึ"
ปากก็ถามหน้าซุกไปตามซอกคอขาว หอม หอมกว่าเมื่อคืนอีก
"ผม อ๊ะ เจ็บ"
ร่างบางถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อโดนซีนายด์อย่างจังที่ซอกคอขาวของตัวเอง
"แค่นี้ก็เจ็บแล้วหรอ...."
ซีนายด์พูดด้วยน้ำเสียงที่หื่นกระหาย
“ฮึก...อ๊ะ
อย่า”
แม้ปากจะห้ามแต่การกระทำของร่างบางนั้นแตกต่างกันสิ้นดี
“โอ๊ยยย!!!! ไอ้พลัมมึงกล้ากัดกู”
เพี๊ยะ!!!
ร่างหนากว่าตบหน้าลูกพลัมอย่างจังไม่คิดแม้จะถนอมเอาไว้จนคนตรงหน้าเลือดถึงกับกกปาก
“ดี
มึงอย่างเล่นกับกูอย่างนี้ใช่ไหม ได้....”
ซีนายด์เอี้ยวตัวไปเปิดชั้นวางของที่ข้างเตียง
พร้อมหยิบของบางอย่างออกมา ‘กุญแจมือ’ แต่ไม่ได้มาแค่อันเดียวแต่มาถึง
2 อัน!!!!
“อะ เอามาทำไม”
ร่างบางถามเสียงสั่น
แต่ซีนายด์ไม่ได้ตอบอะไรได้แต่เดินตรงมาที่ร่างบาง
แคว่ก!!!
ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งตัว ทั้งกลัวทั้งเสียใจ
“ฮึก
จะทำอะไร ฮึก..นะ หนู”
“โอ๊ะ!!
เดี๋ยวนี้หัดใช้คำว่าหนูแทนคำว่าผมแล้วหรอ.....ว่าไง”
ร่างสูงถามลูกพลัมด้วยเสียงที่ดังไปทั่วห้อง
พลางทอดสายตามองไปตามเนินอกที่เรียบแต่ออกจะนุ่มนิ่มและยอดสีชมพูนั้นอย่างหื่นกระหาย
“ ฮึก ...อย่า!!”
ลูกพลัมถึงกับออกปากห้ามเมื่อซีนายด์ก้มหน้าลงไปซุกที่เนินอกของตนเอง
และกัดมันจนเป็นรอยช้ำด้วยฟันที่แหลมคมของร่างหนา
“เมื่อคนไม่เห็นจะห้าม แถมยังใช้ให้ฉันกัดมันแรงๆอีก”
ร่างหนาไม่พูดเปล่ายังซุกหน้าของตนไล่ลงไปเรื่อยๆตามหน้าท้องเนียนราบ
จนร่างบางถึงกับเกร็งมันด้วยความเสียวซ่าน
“มะ..เมื่อคืน
อ๊ะ อะไร อืม~~ มะ ไม่ อ๊า รู้..เรื่อง”
ลืมไปหมดแล้วที่ร้องไห้ไปเมื่อกี้ ตอนนี้เหลือแต่ความเสียวซ่านเท่านั้น
ยิ่งร่างหนาซุกหน้าต่ำไปเท่าไรคนตัวเล็กยิ่งเกร็งมากเท่านั้น
พรวด!!!!
ซีนายด์ดึงกางเกงบอลที่ร่างบางใส่อยู่ออกมาอย่างง่ายได้ จนตอนนี้ร่างทั้งร่างไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้นเดียว
“รู้สึกว่ามันจะหิวกล้วยแล้วนะ”
ร่างหนาพูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่หื่นกระหาย
พลางจับขาทั้งสองข้างของลูกพลัมที่ตั้งแน่นิ่งอยู่บนเตียงโดยไม่ขยับเขยื้อนสักนิดขึ้นมา
“ขาข้างนี้พิการใช่ไหม?”
ซีนายด์ถามลูกพลัมด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง
“ชะ..ใช่ครับ”
ร่างบางตอบด้วยน้ำเสียงที่ติดสั่นด้วยความกลัว ทำเอาความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นเมื่อครู่หายไป ร่างสูงยังตีหน้าเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมาพลางซุกหน้าไปที่ต้นขาขาวเนียนที่ยกขึ้นมา มันขาว ขาวจนหน้าหมั่นไส้
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ
ซีนายด์ดูดต้นขาขาวของร่างบางจนเกินเสียงดังจ๊วบจ๊าบไปทั่วห้อง
ส่วนลูกพลัมเองก็ได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองด้วยความเสียวซ่าน
“พะ...พอ”
แม้จะพยายามห้ามไม่ให้เสียงสั่นเท่าไรแต่ก็ไม่สามารถห้ามได้สักที ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองร่างบางแค่แว็บเดียวก็ก้มกลับไปสนใจขาอีกข้างที่ไม่ได้สร้างรอยอะไรไว้แล้วจัดการสร้างรอยเอาไว้
กูจะเอาไม่ให้มึงกล้าใส่ขาสั้นเลย
คอยดู!!
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ
เสียงจูบที่ต้นขายังคงดำเนินต่อไป
เมื่อซีนายด์เริ่มพอใจกับรอยที่สร้างเอาไว้ก็เงยหน้าขึ้นมามองคนตัวเล็กที่ยังกัดริมฝีปากตัวเองอยู่จนเริ่มห่อเลือด
“ไรกัน แค่นี้ก็จะยอมแล้วหรอ”
“ฮึก อ๊ะ อ๊า~”
ร่างบางไม่ตอบอะไรได้แต่ร้องครางออกมาทั้งน้ำตา เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นจึงจัดการเอาขาของร่างบางล็อคไว้กับแขนข้างเดียวกันทำอย่างนี้ทั้งสองข้างทำให้เผยให้เห็นช่องทางรักสีสวยที่กำลังเชิญชวนเขาอยู่
“สวย..สวยเหลือเกิน”
ซีนายด์ไม่พูดเปล่ายังก้มหน้าลงไปเลียช่วงทางนั้น จนร่างบางร้องห้าม
“ยะ...อย่า
มันสกปรก อ๊ะ ครับ”
ซีนายด์ไม่ฟังคำห้ามใดๆของลูกพลัมยังก้มหน้าก้มตาอยู่กับช่วงทางสีหวานจนพอใจ
“จะเริ่มแล้วนะ”
ร่างหนาพูดด้วยเสียงแหบพร่า
“เริ่ม?
เริ่มอะระ อุ๊ป”
ร่างบางไม่ทันได้ถามอะไรออกไปซีนายด์ก็จับลูกพลัมประกบจูบอย่างรุนแรงจนปากแตก
แม้เลือดจะไหลออกมาจนคละคลุ้งไปทั่วปากของร่างบาง จนคนตรงหนาเริ่มร้องไห้อีกครั้งแต่ร่างสูงไม่ได้สนใจแต่อย่างใด มึงเจ็บแค่นี้มันไม่เท่ากับที่กูเจ็บหรอก
ร่างหนาผละออกมาจากคนตรงหนาและไปสนใจกับยอดอกสีชมพูอีกครั้ง
เขาทั้งดูด กัด เม้มมันจนแดงระเรื่อ
เจ็บ เจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจ ร่างบางได้เพียงแต่นึกไว้ในใจไม่กล้าพูดให้ผู้ชายใจร้ายที่กำลังย่ำยีเขาอย่างกับเขาเป็นสัตว์ได้ยิน
ตอนนี้ร่างสูงหนาของซีนายด์ไม่ได้สนใจร่างบางมากเท่าไรเพราะเขาหันมาสนใจกับเสื่อผ้าของตนเองแทน เขาปลดเปลื้องเสื้องผ้าของตนเองออกไปให้พ้นทาง
กล้ามเนื้อที่ได้รับการดูแลอย่างดีด้วยการเล่นฟิตเนสของเขาออกมาโชว์ให้คนที่นอนอยู่เห็นเต็มสองตา
เมื่อปลดเสื้อผ้าออกจากร่างกายจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว
ซีนายด์ก็หันมาสนใจของเล่นที่ออกไปเอาจากด้านนอกมาชูให้ร่างบางดู
“รู้จักไหม”
ร่างบางส่ายหนาไปมาแทนคำตอบ
“หรอ...ไม่รู้จักหรอ
เขาเอาไว้ใช้อย่างนี้นะ”
ร่างหนาจับของเล่นที่จะเอาไว้ใช่กับลูกพลัมไล้ไปตามใบหน้าสวยผ่านเปลือกที่เขาเคยหลงใหล
ริมฝีปากที่เคยอยากจะทะนุถนอม แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว ไม่มี
“อ๊ากกกกกก”
ร่างบางถึงกับร้องลั่นเมื่อร่างสูงยัดของเล่นนั้นเข้ามาในช่องทางรักของเขาโดยไม่มีการเบิกทางแต่อย่างใด
“เจ็บไหม”
ซีนายด์ถามด้วยท่าทางโรคจิตในความคิดของลูกพลัม พลางขยับของเล่นนั้นอย่างรุนแรง
“เจ็บ ฮึก
เจ็บครับ”
“จำไว้นะฉันก็เจ็บ
เจ็บมากกว่านายอีก”
เมื่อร่างหนาสังเกตเห็นว่าช่องทางสีหวานเริ่มมีเลือดไหลซึมออกมาก็เอาของเล่นออกแล้วจับซีนายด์น้อยของเขายัดเขาไป
“ฮึก..ฮื่อ เจ็บ...ฮึก เจ็บ”
ร่างบางร้องโอดครวญอย่างน่าสงสาร เจ็บไปหมด ทำไมกัน
ทำไมเขาถึงใจร้ายได้อย่างนี้
“ฟิตดีจัง ซี๊ดดด..กูจะไม่ทนแล้วนะ”
ซีนายด์พูดออกมาด้วยความหื่นกระหาย ซีนายด์น้อยมีขนาดใหญ่กว่าของเล่นที่ร่างหนาใส่ให้ร่างบางทำให้ช่องทางรักฉีกขาดไม่มีชิ้นดี แต่คิดหรือว่าคนอย่างซีนายด์จะหยุด
“อ๊า~ ซี๊ดดดด”
ซีนายด์ไม่สนใจคนด้านล่างว่าจะรู้สึกอย่างไร
ว่าจะเจ็บแค่ไหน
เขาจัดการกระแทกคนใต้ร่างไม่ยัง ไม่มีการถนอมแต่อย่างใด
“ทนกูหน่อยนะ..ซี๊ดดด .....อ๊าา....เจ้าของเล่น”
ลูกพลัมเกือบจะใจชื้นเมื่อได้ยินประโยคแรกที่ซีนายด์พูดออกมา
แต่ต้องห่อเหี่ยวเมื่อได้ยินประโยคหลัง ของเล่น ของเล่นงั้นหรอ ลูกพลัมปล่อยโอออกมาด้วยความเสียใจ ไม่มีอีกแล้วความใจดีที่ผู้ชายคนนี้เคยให้ ไม่มีอีกแล้ว
ลูกพลัมปล่อยให้ซีนายด์กระทาจนเสร็จครั้งแล้วครั้งเล่าจนเขาเริ่มทนไม่ไหว
สลบไปในที่สุด
“คิดว่าหลับไปแล้วกูจะหยุดหรอ หึ
ไม่มีทาง”
เมื่อพูดกับร่างที่หลับใหลไปไม่รู้เรื่องรู้ราวจบ
เขาก็จัดการกระแทกร่างนั้นไม่มีท่าทีที่จะหยุดได้ง่าย
อย่าลืมกลับไปคอมเม้นกันในเด็กดีนะ ......
